Geschiedenis

Hoe het allemaal begon:

Carnavalsvereniging De Tunnukus werd opgericht in 1964. Toen ik er lid van werd resideerden zij in De Schouw. De eerste 20 jaar van de vereniging werden de leden per brief geïnformeerd over al de activiteiten die er plaats gingen vinden.Henk was destijds secretaris en bij ons thuis werden alle werkzaamheden daaromtrent verricht. Brieven opstellen, stencilen, adresseren en verzenden. Vanuit het bestuur kwam het idee om een clubblad op te richten. Daarin zouden dan ook de verslagen van de diverse activiteiten geplaatst kunnen worden. De eerste redactie werd gevormd door Henk en mij, Leo Herbergs, Kees van Iersel, Leny van Lieshout en Tessy Mols.Er werden adverteerders gezocht die per jaar een vast bedrag betaalden voor een advertentie. Het was in die jaren niet zo moeilijk adverteerders te vinden. Het was de bedoeling dat we zonder financiële steun van het bestuur het blad zouden kunnen maken, en dat is tot op heden nog steeds gelukt.Daardoor bespaarden wij de vereniging veel kosten. Er werden steeds meer activiteiten georganiseerd die geld in het laatje moesten brengen om de vereniging draaiend te houden.Daardoor kwamen dus ook meer verslagen van deze activiteiten op de redactietafel, alsmede alle mededelingen vanuit het bestuur.Er was reeds een Tunnukus-beeldje ontworpen en dit werd door Walther Mols nagetekend om de voorpagina op te sieren.En in 1984 zag het eerste officiële orgaan van C.V. De Tunnukus het levenslicht. We noemden het ’t Tunnuku. De redactievergaderingen vonden om beurten bij de redactieleden thuis plaats en dat waren vaak gezellige, vruchtbare avonden. De kopij die was aangeleverd werd doorgelezen, gecorrigeerd en van leuke plaatjes voorzien. Knip en plakwerk dus. Bij ons op zolder werd alles uitgetikt op een oude typemachine, daarna wat leuke plaatjes erbij geplakt en een dummy gemaakt.Een drukker in de Reeshof maakte daarna de boekjes. Als ze klaar waren haalden wij ze op en maakten ze verzendklaar. Een banderol erom en een postzegel erop. Dit konden we allemaal financieren van de advertentieopbrengsten.Toen deze drukker verhuisde naar de Oude Lind, heb ik jarenlang 8 á 9 keer per jaar op de fiets vanuit de Reeshof het boekje gebracht. En weer opgehaald. Na enkele jaren kregen we via het werk van Henk de beschikking over een afgeschreven tekstverwerker. Dat maakte het allemaal een stuk makkelijker. En nog later konden we van de advertentieopbrengsten een elektrische typemachine aanschaffen.  En nog weer later deed de computer zijn intrede. Nu kon het boekje rechtstreeks naar de drukker verzonden worden. Daarbij heb ik veel hulp gehad van Henk want van die computer snapte ik in het begin niet zo heel veel. En geen knip en plakwerk meer. En geen fietstochten door weer en wind. Het boekje werd ook steeds dikker en dus ook steeds duurder om ze per post te versturen. Daarom gingen de redactieleden met hulp van enkele bereidwillige leden de boekjes bij de leden afleveren. Alleen de leden die buiten de stad woonden kregen het nog per post. Uiteraard werden de vrijwillige bezorgers jaarlijks hiervoor bedankt met een attentie rond de feestdagen in december.  Steeds meer leden vonden het leuk om over een activiteit te schrijven en we verzonnen ook nieuwe rubrieken zoals de van A tot Z waarin alle leden aan de beurt kwamen om een pagina te vullen. Ook kwam er een puzzelpagina en werden alle leden gefeliciteerd met hun verjaardag. Het elk jaar terugkerende carnaval leverde heel veel extra pagina’s op, wij vroegen de leden persoonlijk over een bepaalde dag te schrijven.Jarenlang hadden we ook een gastschrijver Johan van Gerwen uit Baarle-Nassau. Hij verraste ons steeds weer met zijn ludieke bijdrage. Pagina’s vol moppen die hij uit allerlei bladen had geknipt en opgeplakt. Ook had hij een periode waarin hij de meest ingewikkelde bouwsels uittekende. We hebben er heel vaak om moeten lachen hoe hij dit allemaal verzon.Ook hadden we een vaste pagina voor onze chef-kok Frans van Herpt. Hij trakteerde ons telkens weer op een heerlijk recept.We hadden ook vele afleveringen van “Vur zover ik ‘t nog weet” geschreven door Berry van Lieshout. Ook enkele afleveringen van de Kompaan, waarvan niemand wist wie het was. Vroeger waren er ook meer activiteiten als tegenwoordig zoals de wijnfeesten in Altenahr en Kröv, Sinterklaasfeest voor de groten, vissen op de Oosterschelde, het Kapellenconcours, de dropping, autotocht en niet te vergeten de playbackshow. Dit leverde vaak schitterende verhalen op. Ook hadden we heel veel kopij over de Kruikenbruiloft waarvoor de Tunnukus de bruidegom leverde in 1987.Ook de feestcommissies van het 11-22-33-44 jaar Tunnukus leverden veel kopij aan.In de 27 jaar dat ik in de redactie zat, heb ik ook vele redactieleden zien komen en gaan. Kees van Iersel was overleden en Leo Herbergs stopte ermee. Hiervoor in de plaats kwamen Ton van Helvert en Wil Cuypers. Vooral Ton was een meester in het schrijven van teksten die hij ter plekke verzon aan de vergadertafel.In 2001 stopten Tessy en Leny van Lieshout. Even later kwamen Joke van den Berg en Henny Verhoof erbij.Nadat ik me in de ‘Feestcommissie 44 jaar’ als secretaris 3 jaar had ingezet, heb ik nog 3 jaar de redactie gedaan. Toen vond ik het welletjes. Maar niet nadat ik ervan verzekerd was dat de jongere Tunnukus, Monique, Rob, Brenda en daarna Tim het zouden kunnen overnemen. 

 ’n Stukje geschiedenis

In 1964 werd de vereniging opgericht bij “Old Dutch” op de Heuvel, bij Peter van Son.Toen deze verhuisde naar “Old Inn” in de Langestraat verhuisde de vereniging mee. Door omstandigheden moest er weer worden verhuisd,  nu naar “De Schouw” op de Schouwburgring bij Max en Bertie Graumans. Van 1971 tot 2005 was dit hun residentie waar in 1981 carnavalsgroep “De Wimels”, op hun verzoek, werd ingelijfd.Later werd het café overgenomen door Wil en Diny Mols, weer later door Twan en Saskia Lijten. Door vervelende omstandigheden waren we in 2005 genoodzaakt weer een ander home te zoeken. Dit “thuis” werd gevonden bij Boulevard Café in de Noordstraat, waar de vereniging helemaal opbloeide.  Zoals het een volwaardige carnavalsvereniging betaamt, worden we elk jaar met carnaval voorgegaan door een Raad van Elf met Opper en Adjudant. De steeds wisselende Oppers, Adjudanten en Raadsleden hebben inmiddels al heel wat pakken en steken versleten. Vanaf het oprichtingsjaar doen we ook mee aan d’n Opstoet. Het eerste motto voor de carnavalswagen was “Zolang de aarde carnaval viert, gaan de Tunnukus niet naar de maan”. Onze enthousiaste bouwgroep heeft natuurlijk ook al enkele prijzen gewonnen. In 1970 de 2e prijs met hun  “Kanonneerboot uit Haïfi” en in 1973 zelfs de 1e prijs met  “Oôk wij houwen ’t gaonde”. In 1976 was het motto “Bettie as ik ‘m aai”, en in 1992 wonnen ze de 3e prijs met “Kwaansele zu sund zèèn, daorum doen we ’t rustig aon”. In 2004 waren ze weer derdes met “Westpoint op z’n Italiaans, maokt dè wel kaans?” Zij weten ieder jaar weer de toeschouwers van de Tilburgse optocht te verrassen met een prachtige wagen. Ook aan de kinderoptocht werd een vijftal jaren meegedaan, voor het eerst in 1985 met  “We rije mar raok”. In 1987 wonnen ze de 3e prijs met “Onze Droom”. Maar kleine Tunnukus worden groot. De jeugdwagenbouw werd even stilgelegd om in 2006 met nieuwe kleine Tunnukus terug te komen. In 2007 wonnen ze de 2e prijs in de Kènderstoet met “Gin gekeuvel, onze bôôm op d’n Heuvel”. Op het 11-11 bal in 1974 trad voor het eerst ons eigen huisorkest op “Zonder drank geen klank”. Door de jaren heen hebben vele muzikanten hun instrument aan de wilgen gehangen en zijn door anderen vervangen. Zo ook hun naam; we kennen ze nu als “De Zwabbers”. Het zijn enthousiaste deelnemers aan het Blèrconcours waar ze ook diverse prijzen in de wacht sleepten o.a. in 1976 en 1979 de 3e prijs, in 1995 de 2e, in 2004 de 3e en in 2007 zelfs de 1e prijs. Ze maakten een single, een muziekcassette en een CD. Verder deden ze ook mee aan het Kapellenconcours waarbij ze in 1989 de presentatieprijs behaalden. Zelfs in Duitsland zijn ze bekend met hun muzikale optredens tijdens de wijnfeesten. 

In 1974 kwam de “Meidengroep” in beeld, die grotendeels bestond uit de dames van bestuur en raadsleden. Tijdens carnaval kom je ze altijd tegen, ieder jaar weer anders verkleed. Carnaval 2007 bestonden ze 33 jaar en hebben ze, jammer genoeg, een punt gezet achter hun verkleedpartijen. In 1975 werd er gekozen voor een eigen outfit voor alle leden in de Tunnukuskleuren. Eerst als kiel, maar inmiddels zijn er allerlei creaties ontworpen.

In 1984 verscheen het 1e nummer van ons eigen clubblad “ ’t Tunnuku”. De redactieleden heten “De Schrèverkus” en zij houden, inmiddels al via 215 uitgaves, alle leden op de hoogte van wat er reilt en zeilt. 

In 1987 werd de Kruikenbruiloft gevierd met de bruid van de Mooie Dooiers en de bruidegom van de Tunnukus. ’n Prachtig feest!

In 1989 werd een begin gemaakt met het opzetten van een archief, dat tot op heden zeer nauwkeurig bijgehouden wordt. Helaas zijn er door de jaren heen ook veel belangrijke Tunnukusleden overleden, maar gelukkig zijn er ook weer veel kleine Tunnukus geboren. Al met al floreert onze vereniging als nooit tevoren en dat willen we nog heel lang volhouden, niet alleen voor onszelf, maar ook voor heel carnavalminded Tilburg. Het 11e, 22e en 33e verenigingsjaar werd op uitbundige wijze gevierd, en nu dan het 44e jaar. We zijn er trots op, en ook op het feit dat we mede aan de wieg hebben gestaan van het openbare carnaval in Tilburg. Bovenstaande had natuurlijk nooit kunnen plaatsvinden zonder een bestuur dat alles in goede banen leidt. Zij organiseren naast carnaval nog diverse andere activiteiten voor hun leden zoals: dauwtrappen, fotozoektocht, barbecue, playbackshow, dropping, sinterklaasfeest en de kerstbingo.

- Marie-Louise van den Elshout 

’t Is nog steeds fèèn om ’n Tunnuku te zèèn!!